Incarnation by Mark Ryden

waking life

I had a friend once who told me that the worst mistake that you can make is to think you are alive, when you're really asleep in life's waiting room. The trick is to combine your waking rational abilities with the infinite possibilities of your dreams. 'Cause if you can do that you can do anything. Did you ever have a job that you hated? Worked really hard at? A long, hard day at work, finally you get to go home, get in bed, close your eyes, and immediately you wake up and realize that the whole day at work had been a dream? It's bad enough that you sell your waking life for ... for minimum wage, but now they get your dreams for free.

Scene on youtube

M.C. Escher - Back in Holland 1941 - 1954

 Three Spheres II 1946 Lithograph

Eye 1946 Mezzotint, 7th and final stage

Drawing Hands 1948 Lithograph

More of this period here: http://www.mcescher.com/Gallery/gallery-back.htm

 

Θεσσαλονίκη ΙΙ - Νίκος Καββαδίας

Τράνταζε σαν από σεισμό συθέμελα ο Χορτιάτης
κι ακόντιζε μηνύματα με κόκκινη βαφή.
Γραφή από τρεις και μου 'γινες μορτάρι και καρφί.
Μα έριχνε η Τούμπα, σε διπλό κρεβάτι, τα χαρτιά της.

Τη μάκινα για τον καπνό και το τσιγαροχάρτι
την έχασες, την ξέχασες, τη χάρισες αλλού.
Ήτανε τότε που έσπασε το μεσιανό κατάρτι.
Τα ψέματα του βουτηχτή, του ναύτη, του λωλού.

Και τι δεν έχω υποσχεθεί και τι δεν έχω τάξει,
μα τα σαράντα κύματα μου φταίνε και ξεχνώ
--της Άγρας τα μακριά σαριά, του Σάντουν το μετάξι--
και τα θυμάμαι μόλις δω αναθρώσκοντα καπνό.

Το δαχτυλίδι που 'φερνα μου το 'κλεψε η Οράγια.
Τον παπαγάλο -- μάδησε κι έπαψε να μιλεί.
Ας εκατέβαινε έστω μια, στο βίρα, στα μουράγια,
κι ας κοίταζε την άγκυρα μονάχα, που καλεί.

Τίποτα στα χεράκια μου, μάνα μου, δε φτουράει
έρωτας, μαλαματικά, ξόμπλια και φυλαχτά.
Σιχαίνομαι το ναυτικό που εμάζεψε λεφτά.
Εμούτζωσε τη θάλασσα και τηνε κατουράει.

Της Σαλονίκης μοναχά τής πρέπει το καράβι.
Να μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ από τη στεριά.
Κι αν κάποια στην Καλαμαριά πουκάμισο μου ράβει,
μπορεί να 'ρθώ απ' τα πέλαγα με τη φυρονεριά.

Από τη συλλογή Τραβέρσο (1975)

Το γυμνό τραγούδι

Εδώ τα πάντα ξέστηθα

κι αδιάντροπα λυσσάνε

αστέρι είν’ ο ξερόβραχος,

και το κορμί φωτιά.

Εδώ ειν’ ο ίσκιος όνειρο

εδώ χαράζει ακόμα

στης νύχτας το αχνό στόμα

χαμόγελο ξανθό.

Εδώ ο λεβέντης μάγεμα

η σάρκα αποθεώθη,

οι παρθενιές, Αρτέμιδες,

Ερμήδες είναι οι πόθοι.

Η κάθε ώρα ολόγυμνη,

θάμα στα υγρόζωα κήτη

πετιέται κι η Αφροδίτη

και χύνεται παντού.

Μέτωπο, μάτια, κύματα

μαλλιά γλουτοί, λαγόνες

κρυφά λαγκάδια του Έρωτα

ρόδα, μυρτιές, κρυψώνες.

Τα στρογγυλά, τα ολόισια

χνούδια, γραμμές, καμπύλες

ω θείες ανατριχίλες,

χορεύτε το χορό.

Κάτι γυμνό και ξέσκεπο

στα ολανοιγμένα πλάτια,

που ζωντανό θα το’ δειχναν

μόνο δυο φλόγες μάτια,

κάτι από τους σάτυρους

κρατιέται κι είναι αγρίμι

και είν’ η φωνή του ασήμι,

                                                                 μη φύγεις, ειμ’ εγώ.

Κωστής Παλαμάς

Η σχετικότητα του χρόνου στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου

 
Το θέμα έχεις ως εξής:
Δίνεις ραντεβού με φίλους στις 21.30 στην πλατεία Ασωμάτων. Θα είστε όλοι με ποδήλατα για να περιδιαβείτε ποδηλατικώς τους δρόμους και να αναλογιστείτε μετά τα όσα είδατε, πιθανότατα σε κάποιο ρακάδικο. Έχεις αυστηρές συστάσεις να είσαι στην ώρα σου γιατί καταρχάς κάνει κρύο και δεν μπορούν να σε περιμένουν στάσιμοι με τα ισοθερμικά και τα αντιανεμικά. Και έπειτα έχεις αποκτήσει στην πιάτσα την κακή φήμη ότι στήνεις κόσμο. Όχι στα δύο μέτρα για να έρθει το εκτελεστικό απόσπασμα αλλά ακόμα χειρότερα τους κάνεις να σε περιμένουν.
Οι φίλοι έχουν έρθει σε απόγνωση με την περίπτωσή σου. Κάποιοι εφαρμόζουν στρατηγικές του στυλ 19.00 η ώρα ραντεβού και εμφανίζονται και εκείνοι 19.30 μαζί με εσένα γιατί "σε έχουν πλέον μάθει" , όπως χαρακτηριστικά λένε. Άλλοι εξακολουθούν να υπομένουν και σε πιστεύουν όταν τους λες πως "αυτή τη φορά, παιδιά, θα είμαι στην ώρα μου".
Απόψε λοιπόν θα βγεις με το δεύτερο γκρουπ, αυτών που υπομένουν και πιστεύουν. Όμως και εσύ απόψε πιστεύεις πως θα είσαι στην ώρα σου. Είσαι έτοιμη εγκαίρως, καβαλάς το ποδήλατο και ξεκινάς. Αισιόδοξη αυτή τη φορά πως όχι μόνο θα είσαι συνεπής αλλά θα είσαι και πιο νωρίς στο σημείο συνάντησης (ευκαιρία να επανορθώσεις για όλα τα ανελέητα στησίματα). Και μετά συμβαίνει το απροσδόκητο (έλα τώρα, όχι και τόσο απροσδόκητο, αφού σου έχει ξανασυμβεί). Μπαίνεις Διονυσίου Αρεοπαγίτου και πεταλάρεις προκειμένου να φτάσεις στον προορισμό σου. Και όπως διασχίζεις αγέρωχα τον πεζόδρομο ακούς μία κρητική λύρα να παίζει και μία γυναικεία φωνή να τραγουδά. Είναι μία κοπέλα στην άκρη του πεζοδρόμου η αιτία της απόσπασης της προσοχής σου. Τραγουδά ριζίτικα. Όχι, λες στον εαυτό σου, δε θα σταματήσω. Πενήντα μέτρα μετά έχεις σταματήσει για να ακούσεις τη μελωδία. Δέκα λεπτά περνούν. Ανεβαίνεις στο ποδήλατο, ξεκινάς. Τώρα έχεις αργήσει αλλά ευτυχώς όχι πολύ. Εντάξει μία μικρή καθυστέρηση είναι δεν έγινε και τίποτα. Διακόσια μέτρα πιο κάτω έχεις σταματήσει πάλι. Μα δε γινόταν να μη σταματήσεις! Είναι αυτός ο τύπος που παίζει μπλουζ! Ναι αυτός με τη φοβερή φυσαρμόνικα! Πωπω και είχες καιρό να τον πετύχεις! Δέκα λεπτά ακόμα και με ένα ευρώ λιγότερο στην τσέπη ξεκινάς πάλι.
Τώρα έχεις αρχίσει να αγχώνεσαι λίγο. Σκέφτεσαι τι δικαιολογία να πεις αυτή τη φορά (έχουν σωθεί όλες οι δικαιολογίες πλέον) όταν λίγο πιο πέρα ακούς μία θεϊκή μουσική. Δεν είναι δυνατόν, μονολογείς και όμως εκεί μπροστά σου, ίδια δα ένας νεαρός παίζει Βιβάλντι. Μα να μην ακούσεις τη μελωδία έστω για λίγο;  Θα ήταν κανονική βλασφημία να προσπεράσεις έτσι! Άλλα δέκα λεπτα περνούν, άλλο ένα ευρώ εξανεμίζεται από το κομποδεμά σου.
Τελικά φτάνεις πάλι με μισή ώρα καθυστέρηση.Το "παιδιά συγνώμη, δεν κατάλαβα πως πέρασε ο χρόνος" δε φαίνεται να πιάνει τόπο πλέον. Είναι ώρα τώρα να τους εξηγείς γιατί ο χρόνος είναι σχετικός, πώς κυλάει ανεξέλεγκτα σαν άμμος από τα δάχτυλά μας και τα σχετικά; Ευτυχώς έχεις μία έμπνευση της τελευταίας στιγμής: "Ε, λοιπόν, ανακάλυψα τελευταία και ένα φοβερό ρακομελάδικο με απίστευτο ρακόμελο και φοβερές τιμές". Η περιέργεια νικάει την ενόχληση από το "στήσιμο" Σε ελάχιστο χρόνο τα χαμόγελα έχουν ξαναγυρίσει στα πρόσωπα...